Një kohë emocionuese për të qenë ekonomist.

Duket se përgjigjet e pandemisë dhe qeverisë mund të jenë duke menaxhuar atë që kriza financiare nuk mund të bënte: një rishikim themelor i teorisë ekonomike dhe modeleve ekonomike. Robotët po sjellin implikime të mëdha afatgjata për tregjet e punës, kjo mund të ndryshojë jo vetëm studimin e ekonomisë, por vetë sistemin ekonomik.

Nuk duhet të harrojmë sfidën me të cilën përballemi të gjithë me ndryshimin e klimës. Ekonomistët kanë filluar të bien dakord se një taksë karboni mund të mos jetë plumbi i argjendtë që ekonomia neoklasike na ka bërë të besojmë. Lidhja kritike midis sfidave me të cilat përballet shoqëria (pandemitë, automatizimi, ndryshimi i klimës dhe shumë më tepër) është se ato bazohen në ndërveprime në nivel individual, por kanë rezultate të nivelit makro, shpesh të referuara si tranzicione. Pandemia (fatkeqësisht) ofron një shembull të përsosur: sëmundja transmetohet midis dy personave që bashkëveprojnë, por më pas ekziston rrezik i shtuar për të gjithë të tjerët. Ne nuk jemi të interesuar vetëm për gjendjen përfundimtare, por kush preket (dhe si) gjatë rrugës.

Për fat të mirë, ekziston një degë e ekonomisë e krijuar për të bërë pikërisht atë. Ekonomia e kompleksitetit, një term i shpikur nga ekonomisti Brian Arthur, mbështet në njohuri nga biologjia dhe fizika për të eksploruar bashkëveprimet individuale dhe mënyrën se si ato lidhen me rezultatet makro. Mjerisht, ekonomia neoklasike mohon ekzistencën e kompleksitetit që përcakton ekonominë e kompleksitetit. Të dy mënyrat e të menduarit nuk janë në përputhje.

Sidoqoftë, ka ende boshllëqe të mëdha në ekonominë e kompleksitetit. E para dhe më e rëndësishmja është një teori e duhur e parave, e cila ishte nxitësi kryesor pas artikullit të Economists. Këtu mund të mbështetemi në ekonominë Post-Kejnesiane. Nuk ka pengesa për të përshtatur ekonominë e kompleksitetit në një kornizë gjithëpërfshirëse Keynesiane. Ne gjithashtu nuk duhet të injorojmë kufizimet mjedisore në të cilat jetojmë. Këtu duhet të injorojmë sirenat e rreme të Ekonomisë së Mjedisit që na kanë çuar në kaq shumë rrugica të verbër dhe në vend të kësaj të sjellim njohuri nga Ekonomia Ekologjike.

Ekonomia neoklasike padyshim që do të kundërshtojë. Por fusha e betejës është më shumë se kurrë më parë. Dhe kur lind pyetja e pashmangshme ‘na tregoni modelin’, ne duhet të jemi të gatshëm ta bëjmë këtë. E ardhmja e ekonomive, shoqërive dhe mjedisit tonë nuk kërkon asgjë më pak.